Geplaatst op door SP tegen de Heksenjacht

De feiten rondom de royementen – een reactie op Jannie Visscher

Een dag nadat de SP tegen de Heksenjacht campagne gelanceerd werd, heeft Jannie Visscher alle afdelingsvoorzitters een mail gestuurd met uitleg. Deze mail is hier te lezen. Matthijs van Otterdijk, een van de vijf geroyeerde SP-leden, heeft hier een reactie op geschreven, en deze opgestuurd naar de afdelingen. Wij herpubliceren zijn mail hier.

Beste afdelingsvoorzitter, beste meelezers,

Op maandag 2 november heeft het partijbestuur een mail verstuurd aan alle afdelingsvoorzitters om jullie in te lichten over het royement van 5 leden. Omdat deze mail een aantal onwaarheden bevat en cruciale informatie weglaat, voel ik me genoodzaakt om mij, als een van de 5 geroyeerden, te verdedigen.

Om te beginnen is het belangrijk om op te merken dat het partijbestuur een hoop beweert, maar niets bewijst. Mensen zijn aangemerkt als lid van verschillende organisaties, zonder dat wordt aangegeven op welke basis dit is bepaald. De brief die ik heb ontvangen is zeer summier. Ik word van lidmaatschap van Communistisch Platform en/of het Marxistisch Forum beschuldigd, waarbij niet eens duidelijk is van welke van de twee ik precies beschuldigd ben. Bij navraag door een van de geroyeerden bij Arnout Hoekstra weigerde Arnout ook uit te leggen op basis waarvan deze beschuldiging gedaan is. Dit is een hele rare gang van zaken. Als er overduidelijk bewijs zou liggen, dan zou je mogen verwachten dat Arnout dit niet achterhoudt. Dus of dit bewijs is niet al te best, of het is vergaard op een manier die het daglicht niet verdraagt. Ik hoop dat jullie hier vragen over zullen stellen. Mogelijk lukt het jullie wel om dit bewijs te achterhalen.

Ik wil ook ingaan op de timing van deze mail. Het besluit van het partijbestuur om leden van het Communistisch Platform te royeren is niet nieuw. Dit besluit is al maanden geleden genomen, op het bestuursoverleg van 3 juli, wat blijkt uit een kadermail die op 6 juli is verstuurd naar medewerkers van de partij, maar niet naar afdelingen of afdelingsvoorzitters. De royementen zelf vonden plaats op 27 oktober. Dat hierover nu pas naar de rest van de partij communiceerd wordt heeft alles te maken met dat er nu een solidariteitscampagne is gestart tegen de royementen, en voor hervormingen binnen de SP om royementen op deze basis voortaan onmogelijk te maken. Was deze campagne niet gestart, dan was de rest van de partij nu waarschijnlijk nog altijd niet ingelicht. De bewering dat het partijbestuur het belangrijk vindt om afdelingsvoorzitters hierover te informeren klopt dus absoluut niet.

Om een helderder beeld te schetsen van de tijdlijn heb ik contact gehad met Communistisch Platform. Hieruit komt het onderstaande naar voren.

Tijdlijn en Contact

Er wordt in de mail van Jannie Visscher beweerd dat er gepoogd is om met de mensen van Communistisch Platform in gesprek te gaan. Ook dit is niet helemaal een juiste weergave van de gebeurtenissen. Niet het partijbestuur, maar Communistisch Platform zelf heeft contact gezocht, en wel 2 maanden nadat het partijbestuur het bovengenoemde besluit had genomen, op 22 augustus. Er is vanuit het partijbestuur geen enkele poging gedaan om het gesprek aan te gaan voordat besloten werd om Communistisch Platform aan te merken als partij en dus over te gaan op royementen, noch is er in de twee maanden daarop een dergelijke poging gedaan. Het initiatief lag dus bij Communistisch Platform. Hierop kreeg Communistisch Platform van Arnout Hoekstra de reactie dat men niet bereid was om schriftelijk te reageren, maar dat Jannie Visscher wel wou bellen. Ook werd toen vermeld dat in zo’n gesprek alleen het besluit zou worden toegelicht, en niet dat hierover het gesprek zou worden aangegaan. Communistisch Platform heeft toen aangegeven dat bellen hierover zou betekenen dat zij iemand prijs moesten geven die betrokken is bij Communistisch Platform. Dit zou betekenen dat diegene gelijk geroyeerd zou kunnen worden. Op het aanbod om het gesprek aan te gaan met pseudoniemen is geantwoord dat men ‘niet met pseudoniemen in gesprek gaat’.

Is het echter raar dat mensen pseudoniemen gebruiken op het moment dat zij al, zonder enige vorm van wederhoor, zijn veroordeeld? Op dat moment zou immers het aangaan van het gesprek onder echte naam meteen geleid hebben tot een royement. Op die basis is zo’n gesprek niet te voeren.

Dat het partijbestuur niet weet wie bij Communistisch Platform betrokken is, heeft ze kennelijk niet ervan weerhouden om nu toch vijf mensen te royeren. Waarom heeft het partijbestuur dan niet geprobeerd om met deze vijf het gesprek aan te gaan, toen dit via Communistisch Platform niet lukte? Hier is vanuit het partijbestuur geen enkele poging toe ondernomen.

Persoonlijk heb ik op 5 oktober op eigen initiatief wel nog een gesprek gehad met Theo Coşkun, regiovertegenwoordiger van Rijnmond en vanuit die positie lid van het partijbestuur. Hij vertelde mij toen echter dat de beslissing voor een royement al genomen was, dat er niets meer aan veranderd kon worden, dat mijn royement op dat moment slechts nog een kwestie van tijd was, en dat dit nou eenmaal is hoe politiek werkt.

ROOD ALV

Ook de timing van het besluit in juli is opmerkelijk. Op dit moment bestond Communistisch Platform al 6 jaar. In die 6 jaar heeft Communistisch Platform meerdere malen stemadviezen uitgebracht. Afgelopen congres hebben zelfs mensen namens Communistisch Platform flyers uitgedeeld. Het kan niet zo zijn dat dit niet is opgevallen. Arnout Hoekstra heeft nota bene de facebookpagina van Communistisch Platform in het verleden nog eens geliked. Communistisch Platform was dus al langere tijd bekend bij het partijbestuur, met precies dezelfde standpunten als de standpunten die nu als heel kwalijk worden genoemd. Dus wat is nu anders?

De echte reden achter deze royementen, die het partijbestuur nu angstvallig weglaat in haar mail naar jullie, is een reeks aan gebeurtenissen binnen ROOD. De bestuursvergadering van juli, waar de beslissing genomen werd om Communistisch Platform te gaan royeren, komt niet geheel toevallig vlak na de ALV van ROOD. Op deze ALV van 28 juni spraken leden zich met een motie uit tegen regeringsdeelname. Dit was in de context van Lilian Marijnissen die in een interview na de partijraad van 20 juni liet weten zelfs een coalitie met de VVD niet uit te sluiten. Communistisch Platform heeft een stemadvies uitgebracht voor deze ALV, maar heeft in dat stemadvies niks gezegd over deze motie. Op de betreffende ALV is deze motie door een meerderheid van de leden aangenomen, samen met een motie om ook een bestuursbeurs in te stellen, een motie die overigens ook niet door Communistisch Platform gepromoot was in hun stemadvies. Beide moties worden hen echter wel aangerekend door het partijbestuur.

De geest terug de fles in: “CP is een politieke partij”

Op het eerstvolgende bestuursoverleg van 3 juli is de ROOD-voorzitter duidelijk gemaakt dat uitvoer van een van deze moties tot problemen zou leiden. Bij het publiceren van enig kritisch artikel over regeringsdeelname zou de website van ROOD offline gehaald worden. Bij het instellen van de bestuursbeurs zou de rekening gesloten worden. Op hetzelfde overleg is meteen besloten om Communistisch Platform te verbieden. Communistisch Platform is hiermee dus als zondebok aangewezen voor beslissingen die genomen zijn door een meerderheid van de leden van ROOD.

Zo is het dus gelopen. Het gaat hier dus helemaal niet om de standpunten van het Communistisch Platform. Het gaat erom dat er democratische besluiten genomen zijn waar het partijbestuur zich niet in kan vinden. Om weer grip te krijgen op de organisatie is het partijbestuur daarom overgegaan op intimidatie en bureaucratische trucjes om mensen de mond te snoeren.

Dan het punt dat Communistisch Platform een politieke partij zou zijn. Jannie zegt, ´Deze organisaties hebben een eigen partijstructuur met eigen conferenties, besluitvorming, politieke opvattingen en een gekozen uitvoerend comité met als doel om de democratische partijstructuur van de SP te ondermijnen.’ Naast dat dit een cirkelredenering is (het is een partij want ze hebben een partijstructuur), is dit simpelweg niet de definitie van een politieke partij zoals die door vrijwel iedereen begrepen wordt. Praktisch elke organisatie heeft vergaderingen, besluitvorming, en gekozen structuren. Dit maakt een organisatie niet een partij. Wat een organisatie een partij maakt is de wens om deel te nemen aan bestuursorganen, door mee te doen aan verkiezingen. Met een definitie zoals Jannie hanteert zou je ook wel alle FNV-leden kunnen royeren uit de SP.

Wat wil CP?

De beschuldiging dat Communistisch Platform het doel zou hebben om de democratische partijstructuur van de SP te ondermijnen is pertinent onjuist. De website van Communistisch Platform staat juist vol met voorstellen over hoe de partijdemocratie kan worden versterkt. Het is juist het partijbestuur dat de interne democratie ondermijnt, door pogingen tot discussie uit de weg te gaan.

Ten slotte dan nog over de standpunten van het Communistisch Platform. Jannie beschouwt de wens om Marxisme weer een relevante factor te maken binnen de Socialistische Partij als iets heel engs. Dat komt enigszins raar over in een partij die nog een themanummer van de spanning over Marxisme heeft uitgebracht en die op het laatste congres een enorme muurschildering van Karl Marx had neergezet zodat mensen daarmee leuk op de foto konden.

Is CP voor geweld?

Dat Communistisch Platform zou oproepen tot geweld is een grove verdraaiing. Ik nodig iedereen uit om de standpunten in hun context te lezen, maar in het kort komt het er op neer dat op het moment dat een ruime meerderheid het socialisme wil, er een kans is dat verkiezingsresultaten niet geaccepteerd zullen worden of later door middel van het repressieve staatsapparaat weer teruggedraaid zullen worden. Dit heeft in de geschiedenis al meerdere malen plaatsgevonden, neem bijvoorbeeld de coup tegen Salvador Allende. In zo’n geval is zelfverdediging gerechtvaardigd. Ook in andere gevallen is geweld acceptabel, zoals bijvoorbeeld bij het verzet in Nederland tijdens de tweede wereldoorlog waar de CPN, maar ook het MLL front onder leiding van revolutionair socialist Henk Sneevliet  een leidende rol in hadden (zie Ronald van Raak’s stuk hierover https://tpo.nl/2020/05/01/ronald-van-raak-henk-sneevliet-oprichter-van-de-chinese-communistische-partij/ ). De partij is zich hier ook bewust van. Zij delen regelmatig foto’s van Jan Marijnissen bij Nelson Mandela, zoals recent met het 48 jarig bestaan van de SP. Mandela en ‘zijn’ ANC voerden een strijd tegen het vreselijke Apartheidsregime en gebruikten daarbij ook geweld om zichzelf te verdedigen. Op zo’n moment is het legitiem voor mensen om daartegen in opstand te komen, zoals het nu bijvoorbeeld ook legitiem is voor de bevolking van Belarus om in opstand te komen tegen Lukashenko. Dat inzien en daar eerlijk over zijn is iets heel anders dan oproepen tot geweld.

Ik hoop dat ik met deze mail jullie een stuk beter heb ingelicht dan het partijbestuur bereid is te doen. Ik hoop ook dat jullie in jullie afdelingen deze kwestie zullen bespreken, en niet zullen meewerken aan verdere royementen.

Ik sluit af met een reeks aan documenten en artikelen die verdere context geven aan dit alles.

https://sptegendeheksenjacht.nl/

Met vriendelijke groet,

Matthijs van Otterdijk